Jan Verstijnen voelt zich ’unnen echte Moerse’… (De Duinkoerier, 15 maart 2023)

Binnenkort wordt hij 80 jaar. Jan Verstijnen. Een man met een gezonde geest en jong van hart, met een sociale inborst en met twee rechterhanden. Zijn leven lang al. Zijn wieg stond in Haaren. Hij is komende oktober 55 jaar getrouwd met Riet, hij is vader en opa van een dochter, twee zonen en vier kleinkinderen.

Boerenbedrijf
We schrijven de periode rond 1960. Voor de op een na oudste uit een Rooms Katholiek boerengezin met tien kinderen moesten al op jonge leeftijd de handen uit de mouwen gestoken worden. Na schooltijd, in de avonduren en in het weekend. Elke dag moesten er twaalf mondjes gevuld worden in huize Verstijnen. Brood op de plank dus. In de land- en tuinbouw en het loonwerk. Thuis op het boerenbedrijf. En naar oer Brabants gebruik met z’n allen naar de jaarlijkse Boerengezinsdag in het dorp natuurlijk. Het was voor Jan een leerzame tijd.

Anekdote
Een van de vele voorvallen uit die tijd kan hij zich nog heel goed herinneren. Bij de toneelvereniging in het dorp meldde de hoofdrolspeler zich plotseling ziek. Werken op de akker hoefde even niet voor Jan. Hij werd gevraagd de hoofdrol van de eenakter over te nemen. Dat werd blokken. Het werd een succes. Jan had het acteervirus te pakken. Toneelvereniging ‘t Moers Verzetje in De Moer plukt er nu, 60 jaar na dato, nog steeds de vruchten van. De meest uiteenlopende rollen heeft hij sindsdien gespeeld. En nog steeds.

Pakhuis
Het is 1967. Jan is net afgezwaaid in militaire dienst. Hij wordt als zaakvoerder aangesteld bij De Boerenbond in De Moer. Een coöperatie onder de vlag van de Rabobank. In die tijd nog heel primitief. Op maandag en donderdag werd in de Boerenbond, daar waar nu de grote zaal van ‘t Maoske staat, plaats gemaakt voor een zogeheten zittingsruimte. In de volksmond heette dat gewoon het pakhuis. In korte tijd werd het een begrip in het dorp. In eerste instantie bevatte het assortiment mengvoeders, meststoffen en gewasbeschermingsmiddelen. Later werden daar bedrijfsgoederen, tuinbenodigdheden, bezemstelen en klompen aan toegevoegd. ”In de jaren die volgden veranderde er veel in de branche”, weet Jan. ”En lang niet altijd even prettig.” Jan kreeg als ‘bouwpastoor’ de taak om de fusies van de Boerenbond in onder andere Alphen, Teteringen, Dongen en Oosterhout te coördineren. De jaren verstreken en hij verdiende een goed belegde boterham. Op zijn 62e vond Jan het welletjes. Hij ging met vervroegd pensioen.

Wandelvoetbal
Maar stilzitten was aan Jan Verstijnen niet besteed. Een functie in het plaatselijke kerkbestuur bekleedde hij meer dan 13 jaar. Moers Belang maakte jarenlang gebruik van zijn kwaliteiten en liefst 12 jaar was hij bestuurslid van de KBO, de Katholieke Bond van Ouderen. Ook heeft hij jarenlang als voetballer en later als leider van het 1e elftal van Blauw-Wit, (zijn zonen voetbalden er ook) zijn beste krachten gegeven. Ook was Jan meer dan 25 jaar een graag geziene gast bij paardensportevenementen. Met name als speaker bij belangrijke concoursen. Nu ‘wandelvoetbalt’ hij nog op z’n gemak in groepsverband. Jan mag ook graag fietsen en wandelen. En samen met echtgenote Riet maakt hij regelmatig vakantietrips naar Kroatië, naar Schotland en naar vrienden in Frankrijk.

‘t Moers Verzetje
Het is 1984 als Jan met zijn organisatietalent gevraagd wordt om een toneelvereniging bij de NCB mee op te richten. Jan weet het nog als de dag van gisteren. ”We begonnen met twee oude gordijnen en een panlat. Meer hadden we niet.” Vol overtuiging acteerden de branchegenoten op de wekelijkse toneelavonden en bij de jaarlijkse opvoering op de bühne. Wanneer in 1998 ‘t Moers Verzetje wordt opgericht, weten ze Jan te strikken als toneelspeler en als duizendpoot voor de meest uiteenlopende werkzaamheden. Jan vertelt, bescheiden als altijd: ”Voor dit jaar stond het 25-jarig bestaan op de agenda. Maar om begrijpelijke redenen werd het feest afgeblazen”. De vereniging telt op dit moment 18 leden, waarvan de jongste 32 jaar is. Wekelijks wordt er gerepeteerd en de uitvoeringen worden meestal in de twee weekenden na Carnaval gepland. ”We spelen vrijwel altijd komedies. We willen het hooggeëerd publiek een avondje onbezorgd laten lachen. Daar komen ze voor.”

Zand en Klei
Warme herinneringen houdt Jan over aan de opvoering van het volkse toneelstuk ‘Zand en Klei’. ”In 2000 hebben we het stuk zes keer opgevoerd in de buitenlucht”, vertelt Jan trots. ”Zes keer uitverkocht. Op een houtschelf in de Zijstraat. De complete cast was uitgedost in boerenkleding. Tot de veldwachter toe. Er liepen zelfs paarden en kippen rond. En ook voor Riet was er een rol weggelegd. Het werd een daverend succes. Een ervaring om nooit meer te vergeten.” Jan: ”De mensen praten er nu nóg over.”

Koninklijk
De schier lange lijst van functies binnen de dorpskern vertelt dat Jan ook vijf jaar voorzitter is geweest van Fanfare Sint Joachim, dat hij lange tijd voorzitter is geweest van de Raad van Toezicht van de Rabobank en zich nu verdienstelijk maakt voor de Klussen- en Diensten Centrale in Kaatsheuvel. Hij doet het tuinonderhoud, samen met Riet. Jan weet als geen ander wat het is om iets te betekenen voor anderen. Voor de jonge generatie heeft hij een welgemeende tip: Leef gezond, blijf bezig je te ontwikkelen, zorg voor een goede basis, blijf positief denken. Er is werk genoeg. En maak je nuttig voor anderen.

Voor zijn vele verdiensten op sociaal, cultureel en maatschappelijk vlak is Jan in april 2005 Koninklijk onderscheiden. Riet is in 2017 diezelfde eer te beurt gevallen. Ook zij heeft de afgelopen decennia heel veel betekend voor de Moerse gemeenschap. Zelfs nu nog.

Bij ons afscheid op deze druilerige maandagmiddag valt mijn oog op een A5 flyer. De afgelopen twee weekenden speelde ‘t Moers Verzetje met veel succes ‘Bruin Café Dubbel D’. Gesitueerd in een plaatselijke uitspanning. Hier geen oude gordijnen en een panlat, maar een vakkundig decor van een gezellige dorpskroeg. Bij de aftiteling staat bij ‘Decorbouwers’ ook de naam van Riet vermeld. Waar maak je dat nog mee anno 2023?

Bron: De Duinkoerier, 15 maart 2023, door Harry Hens